Κυριάκος Παπαδόπουλος: Ο Κυβερνήτης που σώζει ζωές

  • Πέμπτη, 01 Οκτωβρίου 2015 14:03

Ο 41χρονος κυβερνήτης του σκάφους  602 του λιμενικού σώματος  Κυριάκος Παπαδόπουλος  βρέθηκε χθες σε άλλο ένα ναυάγιο από τα πολλά που έχει κληθεί να σπεύσει ανοιχτά του Αιγαίου από την αρχή της χρονιάς όταν οι μεταναστευτικές ροές αυξήθηκαν κατακόρυφα στη Λέσβο. Ανοιχτά της Μυτιλήνης, ανέσυρε το δίχρονο αγόρι και ενώ οι λιμενικοί διέσωσαν 45 από τους υπόλοιπους επιβαίνοντες .

Μιλώντας στα «Νέα της Λέσβου» περιέγραψε τις συγκλονιστικές στιγμές που εκτυλίχθηκαν καθώς οι λιμενικοί προσπαθούσαν να διασώσουν τους ναυαγούς από την ημιβυθισμένη βάρκα, αλλά και τις αγωνιώδεις προσπάθειες που ο ίδιος κατέβαλε μαζί με τη Ζωή Λειβαδίτου για να επαναφέρουν στη ζωή το αγοράκι από Αφγανιστάν.

«Ειδοποιηθήκαμε από το επιβατικό πλοίο «Λέσβος» γύρω στις 10 το πρωί ότι υπήρχε μια βάρκα ακυβέρνητη στην ανοιχτά της Μυτιλήνης στην περιοχή «Καρά Τεπές» και αμέσως σπεύσαμε στο σημείο. Εκεί υπήρχαν άτομα μέσα στη θάλασσα αλλά και πάνω στην ημιβυθισμένη βάρκα. Κάποια άτομα ανέσυραν από το «Λέσβος» .

Οι καιρικές συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες και ο κόσμος πανικοβλημένος. Σε τέτοιες στιγμές προσπαθείς μέσα σε ελάχιστα λεπτά να ανεβάσεις τον κόσμο στο σκάφος . Υπήρχαν πολλά παιδιά στη βάρκα, τα οποία είτε οι γονείς τους, είτε εμείς ανεβάσαμε στο σκάφος, υπήρχε όμως και ένα παιδί που ήταν πεσμένο και «σφηνωμένο» σε ένα σημείο της βάρκας.

Είχε εγκλωβιστεί σε σημείο που είχε «διπλώσει» η βάρκα και είχε πιει πολύ νερό. Το ανέβασαν αναίσθητο. Η Ζωή Λειβαδίτου που ήταν μαζί μας είχε σύνεργα πρώτων βοηθειών. Αρχίσαμε αμέσως τις προσπάθειες. Εκείνη έκανε τις τεχνητές αναπνοές και εγώ ήμουν ο βοηθός της .Είχα αφήσει στο πλήρωμα τους άλλους διασωθέντες και μέλημά μου ήταν να επαναφέρουμε αυτό το μικρό παιδί. Προσπαθούσαμε ασταμάτητα. Κάποια στιγμή έβγαλε νερό από το στόμα και πιστέψαμε ότι θα επανέλθει. Δυστυχώς όμως δεν τα κατάφερε. Ανέλαβα και εγώ τις τεχνητές αναπνοές μόλις το σκάφος έφθασε το λιμάνι. Δεν μπορούσε να γίνει τίποτα» λέει ο Ανθυποπλοίαρχος Κυριάκος Παπαδόπουλος .

Ο ίδιος μιλάει με θερμά λόγια για τη διασώστρια Ζωή Λειβαδίτου και την πολύτιμη βοήθειά της. «Είναι  πάντα δίπλα μας και προσφέρει τα μέγιστα σε αυτούς τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Είναι η Ζωή μας και η Ζωή τους».

Στα 16 χρόνια που υπηρετεί στο Λιμενικό Σώμα είχε τύχει πολλές φορές να χρειαστεί να επαναφέρει ανθρώπους που είχαν ανασυρθεί από τη θάλασσα. Πάνω από 10 άτομα προσπαθήσει να βοηθήσει ο ίδιος και έχει καταφέρει να επαναφέρει δυο άτομα. Δυο άνδρες ενήλικες. « Τις πιο πολλές φορές τα αποτελέσματα είναι αρνητικά όμως αν καταφέρουμε να επαναφέρουμε έστω και ένα άτομο έχει μεγάλη σημασία. Όταν ανεβάζουμε στο σκάφος έναν άνθρωπο που χρειάζεται βοήθεια εκείνη τη στιγμή το μόνο που μετράει είναι η ζωή. Δεν μας νοιάζει ποιος είναι, ακόμη και διακινητής ή εγκληματίας  να είναι, εμείς θα τον σώσουμε, γιατί αυτό πρέπει να κάνουμε» λέει ο ίδιος.

Το αδελφάκι του …

Το παιδάκι δεν είχε την τύχη να επιβιώσει παρά τις προσπάθειες καθώς όπως αναφέρει είχε πιει αρκετό νερό. Είναι χαρακτηριστικό ότι την ώρα που ο ίδιος και η Ζωή Λειβαδίτου προσπαθούσαν να το επαναφέρουν στη ζωή , δίπλα τους δεν είχαν βρεθεί οι γονείς του , οι οποίοι είχαν διασωθεί. Δίπλα τους βρισκόταν συνεχώς  το αδελφάκι του άτυχου αγοριού, ηλικίας 7-8 ετών περίπου. «Το αγοράκι κοιτούσε με αγωνία και με δάκρυα στα μάτια καθώς έβλεπε ότι το αδελφάκι του δεν συνερχόταν» λέει ο Κυριάκος Παπαδόπουλος.

«Οι γονείς δεν είχαν καταλάβει τί συνέβαινε»

Είναι χαρακτηριστικό ότι  ακόμη και κατά την ώρα της διάσωσης το δίχρονο  αγόρι είχε μόνο του στην μισοβυθισμένη βάρκα αφού οι γονείς είχαν ανεβεί στο σκάφος του λιμενικού. «Δεν νομίζω να κατάλαβαν τί είχε συμβεί σε όλη τη διάρκεια. Πολλές φορές σε περίπτωση πανικού βλέπουμε και τέτοιες συμπεριφορές. Πολλά παιδιά είχαν μείνει μόνα τους και οι γονείς είχαν ανεβεί στο σκάφος μας χωρίς αυτά. Εκείνη τη στιγμή του πανικού δεν υπάρχει λογική. Λειτουργεί το ένστικτο της επιβίωσης. Βέβαια υπήρχαν και γονείς που κρατούσαν συνεχώς τα παιδιά τους αγκαλιά».

«Αισθάνομαι πως έχασα δικό μου άνθρωπο»

Πως αντιμετωπίζει όμως ένας λιμενικός τέτοιου είδους περιστατικά όταν έρχεται αντιμέτωπος με ανθρώπινες τραγωδίες και με τον ανθρώπινο πόνο; «Τη στιγμή της διάσωσης λειτουργείς μηχανικά. Δεν έχει άλλη δυνατότητα. Εκείνη τη στιγμή προέχει να σωθούν οι άνθρωποι. Όμως όταν χάνονται έτσι άνθρωποι, λυγίζω. Ανθρώπινο είναι. Το παιδί αυτό ήταν η πρώτη απώλεια στα χέρια μου αυτή τη χρονιά. Αισθάνομαι σήμερα σαν να έχασα ένα δικό μου άνθρωπο. Οι εικόνες αυτές δεν φεύγουν  από το μυαλό μου» λέει ο Ανθυποπλοίαρχος του λιμενικού

  • Πηγή : Νέα της Λέσβου
  • Ρεπορτάζ : Πέλλη Γιακουμή

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ

TRAVEL

ΠΑΡΑΞΕΝΑ

ΟΜΟΡΦΙΑ

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

AGORA

ΚΟΥΖΙΝΑ

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ