LesvosReport.gr

Το δε έδαφος της Μυτιλήνης κρύβει καυτά νερά που πρέπει να βρεις πού ξεμυτίζουν. Στην Εφταλού το μικρό πέτρινο χαμάμ είναι χτισμένο εκεί που σκάει το κύμα. Την Πρωτοχρονιά του 2007, που έβρεχε και βροντούσε, εμείς βράζαμε στη μικρή πισίνα κάτω από το στρογγυλό θόλο και μετά τρέχαμε γυμνοί, φωνάζοντας, μέσα στην παγωμένη θάλασσα.

Η Λέσβος είναι λυρική και δύσκολη, είναι μια Ελλάδα γεμάτη μνήμες. Είναι μια Ελλάδα πολύ πράσινη, με ατέλειωτες ελιές και πεύκα, καστανιές και κερασιές, ροδιές και μουριές, γλυσίνες και μπουκαμβίλιες, άγριες  Ίριδες και ανεμώνες, δίπλα στη θάλασσα και απάνω σε βουνίσια, κρυμμένα χωριά που σε κάνουν να ξεχνάς ότι είσαι σε νησί. Η Μυτιλήνηείναι μια Ελλάδα που κοιτάει στην Τουρκία. Κάθε Πέμπτη μπορείς να χάνεσαι στα παζάρια του Αϊβαλιού με τα πιο μυρωδάτα λαχανικά και φρούτα. Η Μυτιλήνη είναι μια Ελλάδα που έχει ακόμη καντίνες στις παραλίες της.

Ω, η καντίνα της Μαρίας, που βράζει γλιστρίδα μαζί με τα βλίτα και τα τηγανητά της καφεδάκια είναι μια τρέλα να τα τρως με τα πόδια μέσα στην άμμο και τις χήνες να τρέχουν γύρω γύρω όταν πέφτει ο ήλιος στον Χρούσο. Ω, η κρεμμυδόπιτα και οι ψητοί (στην εντέλεια) μπακαλιάροι του Ξενάκη στην Κάγια… Ω, οι ντολμάδες ή οι παστές σαρδέλες της μαμάς του Αντώνηστο Καγιάννη, που μασουλάς χαζεύοντας από ψηλά την πόλη της Μυτιλήνης, το Δικελί απέναντι κι όλο θαλασσινό σύνορο… Ω, το ρεβιθόρυζο της Σταυρούλας στο Πανόραμα, στα Θέρμα… Ω, τα ψάρια…

Τίποτε δεν μου χαρίζει μεγαλύτερη ψυχική ηρεμία από το να βλέπω τα νερά του κόλπου της Γέρας απ’ τα Θέρμα. Τίποτε δεν μου φέρνει μεγαλύτερη νοσταλγία από τη Σκαμνιά και τη θεατρικότητα της Σκάλας. Και τίποτε δεν μου δίνει μεγαλύτερη ευτυχία και αγαλλίαση από τη θέα του βράχου στην άκρη της παραλίας της Ερεσού, όταν δύει ο ήλιος πίσω του και βγαίνει το φεγγάρι.

* Η Λενιώ Μυριβήλη είναι λέκτορας στο τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο του Αιγαίου